De kunst van te leven is thuis te zijn alsof men op reis is.
'Time warped" van Claudia Hammond is een boeiend boek uit 2013 over hoe we tijd beleven. Ze gaat op zoek naar antwoord op de vraag waarom de (ervaring van) tijd sneller gaat als we ouder worden.Maar Godfried Bomans onthulde het geheim eigenlijk al een halve eeuw (!) eerder in zijn boekje Mijmeringen:
"Een kind ziet en ervaart vrijwel alles voor het eerst. Elke belevenis is daardoor een sensatie, omdat die nog niet eerder is voorgekomen. Een volwassene leeft echter repeterend. Het meeste van wat hij doet en denkt heeft hij al eens eerder gedacht en gedaan, hij glijdt steeds sneller voort over de rails van de herhaling. Hij leeft steeds minder, omdat steeds meer de directe belevenis door de ervaring vervangen wordt. Ik wil niet zeggen, dat voor deze oplossing van het probleem een bewijs te leveren is, want zulke dingen zijn niet te bewijzen. Een indicatie voor de juistheid ervan viel mij tijdens die avond (hij heeft het over een bijeenkomst waar hij was) wél in, en dat is deze. Is het u wel eens opgevallen, dat tijdens en reis de tijd plotseling lijkt stil te staan? U ligt in een hotelbed ergens in Spanje en opeens bedenkt u: Eergisteren was ik nog thuis. Kent u die gedachte? Zij is bijna niet te geloven, omdat er in die tussentijd zo oneindig veel gebeurd is en wel allemaal voor het eerst. Het behangsel van uw kamer is anders. Het ontbijt in zo'n hotel is nieuw, de trams hebben een andere kleur, het praten van de grote mensen is vreemd en speelt zich ergens boven uw hoofd af. Met andere woorden: U leeft opnieuw in een kindersituatie. En plotseling vertraagt de tijd, niet omdat die langzamer gaat, maar omdat u intenser leeft. U bent terug in het paradijs der verwondering. De kunst van te leven is thuis te zijn alsof men op reis is."
En zo is het al in 1963 prachtig door Bomans gesteld!
